alright let me introduce my lovely parents.. they'all tersgt penting dlm hidup sy ye. ape-ape pn semua akan refer pada mereka. mereka tempat terbaik untuk meluahkan and mendapat pandangan. but im more to my abbah. sy xtwu mengapa tp sy lebih selesa dgn abbah. nk hangout nk makan semua ckp kt die, terutama pasal makan. heheh. me and him first akan berckp. tp kesian kt abbah cz die sakit (kidney failure). 3times a week dialysis at harmoni taman shamelin. so mon,wed,fri dont disturb him. die mmg xakan larat nk berjalan. 2tahun lps mmg tahun yg paling pahit bg kami sekeluarga. disebabkan sakit abbah die comma 3days. time tu dir tga mndi then twus menjerit call my mommah said sesak nafas. at tht time my sis belum bole drive lg. and my baby pulak bwu dpt lesen. tp terpakse jgk my baby bwk. sampai HUKM abbah di bwk ke ruangan utk mendptkn oxygen. sementara my mommah,my baby and i go to settle tha bill and all my sis tunggu same abbah. bile kami da settle kn,kembali balik ke sane dipersimpangan jalan tu nmpk my sis nangis sambil lari dgn nurse tu tolak my abbah. so kami pn terkejut la tgk my abbah da separuh nafas da..meleleh airmate die cuba utk bernafas, serious sy simpati,sy kesian..kalau la bole sy tolong die.itulah first time sy tgk my abbah menangis seumur hidup..sumpah,die xpenah tnjuk die menangis or ade masalah dpn sy.for me die selalu tnjuk yg die xpena ade masalah..afta that my abbah di bwk ke wad kecemasan kt lua kami disekat,kate nurse kami xbole masuk. tp kami nmpk disebalik pintu kaca abah tgh melawan kesakitanye..mencuba untuk bertahan.kami 3 beranak peluk ssme sungguh meraung dkt luar tu xkira ape pn yg memandang. pd saat tu tuhan jela yg twu mcmmane rase nye. tht time my baby da balik tuk settle kn hal die,cz besoknye die kne g PLKN. just imagine org yg slalu gn sy xde disaat sy perlukan die. sy sangat down. kami xhenti doa,tibe2 sorang nurse keluar bgtwu yg suruh kami bersabar mungkin abbah 50-50..my mommah meraung gile,sy fhm perasaan die kami pn berpelukan lg. kami menunggu,then de announcement memanggil 'waris abdul gafar sila ke wad kecemasan'... yall tw? jantung sy degup kencang time announcement cmtu igt something bad happen, yela kn, WARIS die ckp.. rupanye alhamdulillah abbah selamat tp xbrape sedar..kami iringi die kr wad ICU. time jln tu tibe2 abah bukak mata, die menangis.. kami semua bg kata semangat kata "abah jgn risau abah xde pape,abah rehat ye'.. then die terlelap balik. start dr hrtu twus die comma 3days.. tp alhamdulillah sekarang da xsalu masuk wad,kalau x dulu abbah salu masuk wad.. cucuk sane cucuk sini,sy pn takut..
selama ni my mommah yg banyak menjaga kami sekeluarga.. die sangat kuat sangat tabah dgn ape yg jadi. terutama psl abbah sy. die la nurse,die la chef,die la segalanye dlm umah tu.. die byk berkorban untuk kami semua. jasa die xmungkin terbalas.. sy harap sy akan menjd setabah die bile de dugaan yg melanda pd sy nnti. bile sy sakit,die org pertame yg akan risau dan akan wt something tuk baikkn dgn segera.. time tu sungguh sy terharu. teringat balik bile mase sy kdg2 termrh,termengeluh ape yg die suruh..
inilah my mommah and my abbah ;
SAARAH BINTI DAHALAN
ABDUL GAFAR BIN DOLLAH
ape-apepun terjadi mereka sangat berharga bg sy..sy bersyukur dpt parents seperti mereka.sy harap sy akan menjadi anak yg solehah dan sempat membalas segala jasa mereka. . amin..
